Ondanks het feit dat er meer dan voldoende aardbeienbeplantingsschema’s zijn, zie je in veel voorstedelijke gebieden doorlopende tapijten gevormd uit de struiken van deze planten.
Volgens een expert van de online publicatie BelNovosti, een agronoom en landschapsontwerper, kent deze oplossing een aantal belangrijke nadelen.
Ten eerste kunnen dichte beplantingen leiden tot een afname van de opbrengst, omdat de planten niet genoeg licht en ruimte hebben om zich te ontwikkelen.
Ten tweede maakt een doorlopend aardbeientapijt het lastig om de planten te verzorgen: het wieden, snoeien van de ranken en het oogsten is lastig.
En ten derde neemt bij dichte beplanting het risico op de verspreiding van ziekten en plagen alleen maar toe.
Als je dergelijke onaangename gevolgen niet wilt tegenkomen en ermee wilt omgaan, kijk dan eens naar andere manieren om aardbeien te planten.
U kunt bijvoorbeeld struiken in rijen op bedden planten, met een afstand van 50 cm tussen de rijen en 25-30 cm tussen planten in een rij. Dit schema is geschikt voor smalle bedden.
Op brede kun je aardbeien planten in een tweeregelige methode, waarbij een afstand van 40 cm tussen twee rijen overblijft, vervolgens een lint van 60 cm breed en opnieuw twee rijen zaailingen.
En vergeet de mogelijkheid niet om op ruggen te groeien met een afstand tussen de ruggen van 30 cm, en tussen struiken op een rij – 25 cm.
Eerder legde een deskundige uit of het mogelijk is zonder duiken.
